gundogduda esger hekayesi

bu hekayeni tapib oxudum ve sizlerle paylawiram. öncelikle kadın bir keskin nişancı
hikayesi gerçek olma olasılığı
yüksek bir hikayedir. sebebi ise
kadınların biolojik yapısı keskin
nişancılığa erkeklerden daha
yatkındır.( Bunu bana söyleyen
kişi atış nazariyatı dersi
komutanımdır kendisi avrupa
atış rekortmenidir 2002 yılında
hala rekorunu elinde tutuyordu
ve yanlış hatırlamıyorsam 17 yıllık
bir rekordu daha fazlada olabilir)
bir taburun yada bir bölüğün
tamamen pkk tarafından yok
edilmesini sadece gülünç
buluyorum askerliğini yapanlar
bilirler bir komando birliği araçlı
olarak intikal ederken araçlar
arasında en az 20 metre mesafe
olur yaya olarak intikal ederken
personel arasında en az 15 metre
mesafe olur. 1000 kişiden oluşan
bir birliğin ne uzunlukta bir
intikal kolu oluşturacağını isteyen
hesaplar. Bu uzunluktaki bir
birliğin aynı anda pusuya
düşürülüp yok edilmesi bir
terörist örgüt tarafından
gerçekleştirilmesi imkansız bir
harekattır. koskoca taburun 100
kişilik bir terörist ekip tarafından
pusuya düşürülmesi ile sadece
hayal ürünü olur. Hemde bu
taburun komando birliği olması
hayallerde bile zordur. Eğer
komandoların gerçekte nasıl
hareket ettiklerini merak eden
varsa romanlaştırılmış güney
doğu olaylarını anlatan" dağların
gözyaşları" adlı kitabı
okuyabilirler. orada ayrıntılı
olarak bir komando birliğinin
nasıl hareket ettiğini görürsünüz.
92 yılından beri yani 14
yaşımdan beri pkk terörü
gerçeğini yaşamaktayım.
gözlerim ile bedeni parçalanmış
askerler gördüm küçük yaşımda.
okulumun ve evimin duvarları
defalarca isabet aldı. 14-15
yaşlarında oyuncak olarak boş
mermi kovanlarını kullanırdık. yaz
zamanında asker abilerimizi
operasyona gönderirdik. geceleri
karanlıkta şehirdeki çatışmanın
bitmesini beklerdik ama
tanıdığım hiç kimse delirmedi.
ben biraz kafayı yedim ama zaten
çok küçük yaşlarda da biraz vardı
kafamda. vietnam sendromu
denen dolay savaştan
kaynaklanan bir şey değil